Energietransitie transformeert de Nederlandse industrie

Woensdag 5 juni kwamen leveranciers en eindgebruikers samen in de Basiliek voor de kardinale kwestie: Energie.

De Basiliek in Veenendaal is vertrouwd terrein. De exposanten van Energie in Industrie druppelen vanaf half acht binnen. Na het eerste kopje koffie bouwen de exposanten geroutineerd de stands op en merk je aan de praktische aard van hun vragen dat ze de weg weten en zich thuis voelen.

“Welkom, fijn dat jullie er allemaal zijn,” opent Roelof Kuipers, branchemanager Industriële Automatisering, het event. Trots nodigt hij iedereen uit de aandacht te vestigen op het hoofdpodium. De sprekers van de eerste lezing staan klaar, het event is geopend.

Coca-Cola

Kris Moortgat en Eva Amsterdam van Coca-Cola Europacific Partners (CCEP) lopen het podium op en bedanken Roelof voor de introductie. Eva steekt enthousiast van wal en vertelt over Coca-Cola’s duurzaamheidsambities. CCEP heeft de ambitieuze doelstelling om in 2040 klimaatneutraal te zijn. “Coca-Cola legt zich erop toe om elk jaar CO2 te blijven reduceren,” zegt Eva. “Maar,” onderstreept ze. “We kunnen deze doelstelling alleen halen wanneer we samen met de toeleveranciers duurzaamheid en CO2-reductie prioriteit geven.”

Kris Moortgat legt de nadruk op de duurzaamheidstransitie van de Coca-Cola fabriek in het Brabantse Dongen. Hier produceert Coca-Cola Nederland 600 miljoen liter frisdrank per jaar. Deze fabriek heeft al enorme stappen gezet en is nu in de afrondingsfase: elektrificatie. Het doel is een gasloze fabriek.

“Wat hebben we geleerd?” concludeert Eva. “Denk groot. Nu we terugkijken op het hele verduurzamingstraject in de fabriek in Dongen, hadden we het misschien nog wel groter moeten aanpakken.”

Tien slides

Direct na de opening van Kris en Eva splitsen de bezoekers zich op in twee groepen. De eerste groep loopt de trap op richting de kleine zaal, waar DWG een presentatie geeft over Energie inzicht door digitalisatie. En ik loop met de tweede groep richting de kleine seminarzaal De Taverne, waar Hilko den Hollander namens KROHNE de energietransitie in tien slides presenteert.

In tien slides schetst Hilko een verontrustend beeld. Hij vertaalt de grote abstracte getallen naar praktische voorbeelden. Bijvoorbeeld: het grootste oliecontainerschip, dat nog net door het Suezkanaal past, heeft ruimte voor een miljoen olievaten. Dit is net genoeg om ons voor vijftien minuten van olie te voorzien. Onze wereldwijde oliedorst is ongekend en vooralsnog ongeëvenaard. Met gevoel voor dramatiek stelt Hilko: “Binnen 15 seconden slurpen we een olympisch zwembad vol olie leeg.”

Om onze energievraag te temmen stelt Hilko voor dat we zuiniger omgaan met de beschikbare energie. “Uiteindelijk,” zegt Hilko. “Is het energievraagstuk een financieel vraagstuk. We moeten de rekening ergens neerleggen en die kan nergens anders terecht komen dan bij onszelf.” De clou van het verhaal is de open vraag: “Hoe gaan wij hiermee om? Zijn wij bereid om meer te betalen voor groen geproduceerd staal?”

SABIC

Na de lunch stapt Wim Kannegieter van de Nederlandse Vereniging voor de Bakkerij het podium op. Hij geeft een motiverende presentatie over de toekomstige bakkerij. Terwijl Wim het podium verlaat, verspreiden de bezoekers zich over de beursvloer. Na het inhoudelijke seminarprogramma waarin JUMO, WAGO, ABB en Phoenix Contact ieder afzonderlijk een bijdrage leveren. Sluit Kiki Crombag namens SABIC de dag af.

“De wereld telt in 2050 tien miljard mensen,” stelt Kiki nuchter vast. En vervolgens stelt ze zichzelf de vraag: “Wat doet SABIC op het gebied van duurzaamheid en hoe houden we de wereld van 10 miljard leefbaar?” Zij is ervan overtuigd dat fossiel in de toekomst niet meer de basis vormt van SABIC. Maar ook in 2050 kan de wereld niet zonder plastics.

En vervolgens komt de logische vraag wat de rol van SABIC is in een wereld waar circulariteit en decarbonisatie aan prioriteit alleen maar toenemen. De chemische industrie moet de overstap maken van een lineaire economie naar een meer circulaire economie.

SABIC’s doel is klimaatneutraal in 2050. “En,” voegt Kiki hieraan toe. “Dit willen we al voor 2050 in Europa bereiken.”

“Traditioneel is de chemische industrie risico mijdend, conservatief en weinig geneigd tot samenwerken,” geeft Kiki toe. “Maar nu, gedwongen door de schaalgrootte van de wereldwijde projecten en de enorme investeringen die hierbij komen kijken, zijn partijen als SABIC gedwongen tot samenwerken.”

FHI juicht deze ontwikkeling toe en hoopt dat de onderlinge samenwerking tussen de chemie en olie concerns de energietransitie versnelt.

Energie in Industrie staat op een kruispunt. Zet de energietransitie door of zakken we terug in oude gewoonten?