Werkgevers moeten voor 1 oktober 2016 een belangrijke keuze maken tussen het UWV en een particuliere verzekeraar in verband met de Wet BeZaVa.
Op 1 januari 2014 is de ‘Wet beperking Ziekteverzuim en Arbeidsongeschiktheid Vangnetters’ (BeZaVa) in werking getreden, ook wel bekend onder de noemer ‘Modernisering Ziektewet’. Een gevolg van de wet BeZaVa is dat werkgevers die eigenrisicodrager zijn voor de WGA per 1 januari 2017 ook de WGA-uitkeringslasten van flexibele dienstbetrekkingen (bijvoorbeeld tijdelijke contractanten die ziek uit dienst gaan) moeten gaan betalen. Op dit moment zijn verzekeraars bezig om de gewijzigde wetgeving te vertalen naar nieuwe verzekeringsproducten en dienstverlening.
Waarom de wet BeZaVa?
Het doel van de wet BeZaVa is om zowel werkgevers, als werknemers met een tijdelijk dienstverband, nog meer te stimuleren langdurige arbeidsongeschiktheid te voorkomen. De wetgever heeft tot deze aanpassing besloten omdat tijdelijke arbeidskrachten die ziek uit dienst zijn gegaan voor ongeveer de helft van de WIA-instroom zorgen, terwijl zij een aanzienlijk kleiner deel van het werknemersbestand vormen.
Wat zijn de gevolgen voor werkgevers?
Het gevolg is dat een werkgever die eigenrisicodrager is voor de WGA per 1 januari 2017 ook de WGA-uitkeringslasten van werknemers met flexibele dienstbetrekkingen moet gaan betalen. Deze werkgevers zijn dan ook verantwoordelijk voor de re-integratie van deze werknemers.
Voor zowel de Ziektewet (vanaf 1 januari 2014) als voor de eventueel daarop volgende WGA uitkering (vanaf 1 januari 2017) heeft een werkgever de keuze tussen het publieke bestel (UWV) of eigenrisicodrager worden met de mogelijkheid dit (deels) te verzekeren. Er wordt daarin geen onderscheid meer gemaakt tussen vaste en flexibele dienstbetrekkingen.
Hebt u vragen of wilt u meer informatie ontvangen, dan kunt u als lidbedrijf van FHI contact met FHI-intermediair HBR Branche Verzekeringen opnemen. HBR is bereikbaar per mail WGA2017@hbr.nl of op telefoonnummer (023) 5260768.
